N’Tore frå Tjura kom teill fastlegen sin med eit gærspesielt problem. 
– «Du skjønner det, dåkkter, at je får ståpekk hær gong je speller trækkspell»; færklardde’n.
Etter ein rim’li gruindi fysiologisk uinnersøkelse vart dam eni om att’n skuille ta med sæ trækkspelle vikua etter, fær vidre uinnersøkelser.
Dagen kom, å’Tore stilte opp hos dåkktern, fækk beskje om å kle tå sæ neateill å binnte å spelle. 
Hain drog i gang, å spooooing sa det, å snurrebassen sto som eit breækkjeinn opp mot himmeln.
Dåkktern ba’n kle på seg att å sætta sæ.
– «Ja hæ trur dåkktern det kain væra? Er je sjuk»?
– «Kjære Tore, det er faen itte rart at du får ståpekk, du speller jo som ei fitte….».