Ongdomsskula på Kirkenær hadde fått ein vikarlærer, ein snærhoven, nyutdanne jyppling frå Oslo.

Jyplingen hadde sagt i eit frikvarter, så onga hørdde det, att’n hadde lærdd att’n måtte sætta sæ i respekt med det samma, å det skuille’n.

Hain gikk inn i 8A, å ba aille onga tala om hæ dam hette.  Dein siste gutten reiste sæ, å sa:

– «Je hetter Per Puletime».

Vikar’n teinnte på aille plugga, å nåa teill, å skreik:

– «Je vil itte ha nåe sleikt griseprat i mine timer.  Hæ hetter du på årnt’li»?

– «Mein, det er heilt sainnt, je hetter «Puletime», om du itte trur mæ så går bror min i 10B, rætt over gangen.  Spær der».

Vikar’n var så sint at det lyste rautt tå’n, strauk over gangen, reiv opp dæra å sa høgt:

– «Er det ein «Puletime» her»?

A Tove svara:

– «Er du gælinn?  Vi får itte kline i frikvartera ein gong».