Tre kærer satt på veinterommet på fødestua, å veinte på at onga skuille bli født. 
Ein var frå Grue, ein var frå Odal’n å dein tredje frå Nigeria. 
Dam var tyd’li gær-nærvøse, nåe som jo er vanlig i slike situasjoner. 
Pluss’li åpne dæra sæ, å ut kom dåkktern, å sa: 
– «Mine hærrer, je har ein god å ein dåli nyhet. Dein goe er at kjærringen døre har føtt tre sunne å freske onger».
Kæra på veinterommet skreik å hoppe tå glede. 
– «Mein hæ er dein dålie nyheten»? spordde Grue-kærn.
– «Ja», sa dåkktern, «onga vart føtt sammtidig, å vi har dessværre færvæksle dam. Nå ønsker vi at dø hjælper teill å identifisere onga». 
Odølingen sprang som ein gærning teill rommet der de nyføtte låg. 
Inne på rommet ser’n på onga, to hvite å ein mærkhude.
Hain går bort teill dein mærkhude å seir:
– «Ingen tvil, denna veissle kærn er definitivt min».
Dåkktern ser færbause på odølingen å utbryter:
– «Personlig meiner je at denna ongen må teillhøre nigerianer’n». 
Odølingen riste på hugu å sa:
– «Det kain så væra, mein ein tå de to are er ein jævla Gruesau, å je vil itte ta dein risiko’n».