N’Tor hadde fått sæ kjærring frå Nederlainn, å det gikk nå på eit vis. I starten var’a like dåli i norsk som hain var i nederlainnsk, mein med litt eingelsk, fakter å beføling gikk det på eit vis.

Dama spellte trompet, å var med i haunnmusikken i bygda. Detta var itt’n Tor sæli intressert i, så’n haullt sæ uinna (sæli ved dugnader).

Haunnmusikken var jo med på stævner, å ein gong var dam på langtur, å skuille overnætte på ei skule. Mein da dam kom dit utpå kveill’n, fainn dam kalsseromma med pulter på række å rad, som teill ein vanlig skuletime.

Dam måtte rødde rommet, føre dam fækk lagt sæ.

Da’a kom hemmatt utpå kveillinga dagen etter, sa’a:
– «Herrgud, nå je er sliten, vi bære pulte heile hatta».