N’Paul vakkne på mårån, dein dagen hain vart 92.

Først prate’n ått te’n sine.

– «Hei på dø, aille ti te’a mine, veit dø at dø er 92 i dag? Å fær nåa år vi har hatt. Kommer dø haug da vi dainse så stortoa fækk gnagsår? Gratulerer med dagen, tær»?

Så prate’n ått knea sine.

-«Hei kner, i dag er dø å 92. Kåmmer dø haug aille 17.mai toga vi har gått i. Gratulerer med dagen, kner»!

Så såg’n ner på «veissle-Paul», å sa:

– «Hei veissle-Paul, om du hadde levd, hadde du vørt 92 du å»!